مدرسه پايه زندگي همه کودکاني است که اميد اين جهان به آنها گره خورده است. کودکاني که اگر مسير تحصيلشان را هموار بسازيم، مسير آينده را هموار خواهند ساخت. در دنياي پيشرفته امروز حيف است که هنوز کودکاني را در وطن عزيزمان ميبينيم که به دليل کمبود مدرسه و کلاس درس از زيباتر ديدن و زيباتر ساختن دنيا باز ماندهاند و باز ميمانند.
ايلنا؛ درست است که اکنون فرهنگ مدرسه سازي در ميان مردم گسترش بيشتري يافته و هستند کساني که دست در دست هم گذاشته و اقدام به مدرسه سازي در مناطق محروم سرزمينمان کردهاند اما هنوز هم نياز است کار با شکوه مدرسه سازي خيلي بيش از اينها در کشور جا بيفتند و بيشتر و بيشتر انجام پذيرد.
وم مدرسه سازي در مناطق محروم
محروميت واژهاي است که سالها در مناطق بسياري از وطنمان جا خشک کرده و به نظر ميرسد هرگز قصد جدا شدن از آنها را ندارد. اگر کمي با خودمان روراستتر باشيم، ميبينيم که هيچگاه به ايجاد تغيير در اين مناطق و ريشه کن کردن اين واژه از جاي جاي سرزمينمان فکر نکردهايم. گويي پذيرفتهايم که دست سرنوشت اين مناطق را محروم آفريده و هرگز شکل ديگري براي آنها قابل تصور نيست. پس چگونه است که انتظار داريم کشورمان پيشرفت کند و جايگاه بهتري در دنيا کسب کند؟ چگونه است که ادعا ميکنيم پا در مسير پيشرفت گذاشتهايم و در راه برداشته شدن و حذف محروميت از اسم اين مناطق قدمي برنداشتهايم؟ حتي اگر در شهرهاي خودمان هم کمي با دقتتر به اطرافمان نگاه کنيم محروميت را خواهيم يافت. محروميت کودکاني که به هر دليل از نداشتن والدين مناسب تا فقر از تحصيل بازماندهاند. تحصيل امروزه در دنيا کمترين حق يک کودک است. پس چرا تمام همت خود را بر سر مدرسه سازي براي اين کودکان نگذاريم؟ آيا ميتوانيد جامعهاي بدون جرم و جنايت، بدون فقر و محروميت تصور کنيد؟ آيا ميتوانيد جامعهاي را تصور کنيد که همه شاد و راحت در آن زندگي ميکنند؟ شايد باور آن سخت باشد اما با مدرسه سازي و فراهم آوردن امکان تحصيل براي تمامي کودکان کشور احتمال وجود جرم و جنايت در آينده را بسيار کاهش مي‌دهيم چرا که بسياري از جرمهايي که امروز اتفاق ميافتد ريشه در محروميت جامعه دارد.
منبع: خبرگزاري ايلنا
درباره این سایت